Γάμος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο
Φωτογράφιση γάμου στην Κωνσταντινούπολη, μαγεία!
“Δε με νοιάζει τι λες. Εγώ θέλω να έρθεις εσύ μαζί μας”.
Το επιχείρημα του Βασίλη προκειμένου να με πείσει να ακολουθήσω αυτόν, τη Φένια και τις οικογένειες τους ώστε να κάνω τη φωτογράφιση του γάμου τους στην Κωνσταντινούπολη ήταν ιδιαίτερα πειστικό, δε νομίζετε; Η αλήθεια είναι ότι είχα αρχικά κάποιους ενδοιασμούς, για διάφορους λόγους. Κάθε φορά που συζητάω για μια φωτογράφηση θέλω να είμαι σίγουρος ότι αυτός για τον οποίο θα φωτογραφίσω θα πάρει 100% αυτό που ζητάει. Το να κάνω φωτογράφιση γάμου σε μια άλλη πόλη, την οποία δε γνωρίζω, και μάλιστα στο Πατριαρχείο μου φαινόταν λίγο…βαρύ. Ο Βασίλης είναι ένας άνθρωπος χαμογελαστός, ήρεμος και με συγκεκριμένη προσέγγιση προς τα πράγματα που είναι πολύ κοντά στη δική μου. Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και πλέον αυτόν και τον αδερφό του τον Δημήτρη τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους. Δεν ήθελα επομένως να τον απογοητεύσω, σε καμία περίπτωση. Φαίνεται λοιπόν, ότι εδώ ήταν ο Βασίλης που πίστευε σε αυτό που μπορώ να κάνω και δεν έχω λόγια να τον ευχαριστήσω για αυτήν την εμπιστοσύνη.
Επίσης δεν μπορώ να τον ευχαριστήσω αρκετά που επέμεινε.
Γιατί; Όχι τόσο για τις φωτογραφίες. Είναι και αυτές, βέβαια, αλλά όχι τόσο γι αυτές.
Δεν μπορώ να μεταφέρω εύκολα τα συναισθήματα που έχω φέρει μαζί μου από την επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή η πόλη, η Πόλη, σε αγκαλιάζει, σε γοητεύει, σε παρασύρει στην αύρα της και χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι κομμάτι της. Ή μάλλον, αφήνεις εκεί ένα κομμάτι σου. Γιατί μόνο όταν επιστρέφεις από εκεί, καταλαβαίνεις τι άφησες πίσω σου και το αναζητάς συνεχώς. Και θέλεις να ξαναπάς. Δεν είναι τα αξιοθέατα, όλες οι πόλεις έχουν αξιοθέατα. Ούτε θα διαβάσετε εδώ διάφορα αλυτρωτικά. Η Κωνσταντινούπολη έχει μια ατμόσφαιρα που πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις αλλού. Τα πολύχρωμα καφέ στο Φενέρ, η πρωινή υγρασία που κάνει την Πόλη να μοιάζει βγαλμένη από παραμύθι, τα πλακόστρωτα της πλατείας Ταξίμ…Περπατώντας την Κωνσταντινούπολη είναι λες και ζεις μέσα σε ένα όμορφο τετράστιχο του Ναζίμ Χικμέτ.
Ως φωτογράφος, εύχομαι κάθε συνάδελφος μου να μπορέσει να έχει παρόμοια εμπειρία με εμένα. Όλοι έχουμε φωτογραφίσει γάμους αλλά το μυστήριο στο Πατριαρχείο είναι κάτι διαφορετικό. Η διαδικασία είναι ίδια αλλά είναι…αλλιώς. Ο χώρος, η ατμόσφαιρα, όλα είναι αλλιώς. Η εμπειρία γενικά είναι μοναδική, δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί. Βέβαια, πρέπει να έχεις να κάνεις και με ανθρώπους όπως ο Βασίλης και η Φένια. Με καλή διάθεση, με κατανόηση και που, πάνω απ όλα, σε λογίζουν σαν καλεσμένο τους, σαν μέλος της οικογένειας τους. Δεν έχω λόγια αρκετά για να πω πόσο τους ευχαριστώ που με εκτιμούν πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σα φωτογράφο.
– Στο σημείο αυτό, να πω, ξανά, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους του White Zeppelin Photography. Αναζητώντας πληροφορίες για το πως θα φωτογραφίσω εκεί, είδα ότι είχαν κάνει κάτι αντίστοιχο, επικοινώνησα μαζί τους και μου έδωσαν ό,τι βοήθεια μπορούσαν.
– Ο Βασίλης έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες και έχει καταγράψει τις εμπειρίες του σε ένα πολύ όμορφο blog. Δείτε το εδώ: travelteller.gr
